1Դարձեալ ասկսում ե՞նք մեր անձերը յանձնարարել. Կամ թէ ոմանց պէս պէտք են մեզ բյանձնարարական թղթեր ձեզ վերայ՝ կամ ձեզանից յանձնարարականներ։ 2գՄեր թուղթը դուք էք՝ մեր սրտի մէջ գրուած՝ ամեն մարդկանցից իմացուած եւ կարդացուած։ 3դԴուք յայտնի էք թէ Քրիստոսի թուղթն էք՝ մեր ծառայութիւնովը եղած. Եւ գրուած՝ ոչ թէ թանաքով, այլ կենդանի Աստուծոյ Հոգովը. եոչ թէ քարի տախտակների վերայ, զայլ սրտի մարմնեղէն տախտակների վերայ։ 4Եւ այսպիսի վստահութիւն ունինք առ Աստուած Քրիստոսի ձեռովը։ 5էՈչ թէ մենք մեզանից բաւական ենք մի բան միտք անելու ինչպէս մեզանից, ըայլ մեր բաւական լինելն Աստուածանից է. 6Որ մեզ բաւական էլ արաւ թՆոր Կտակարանի ժպաշտօնեայք լինելու՝ իոչ թէ գրի, այլ հոգու. լորովհետեւ գիրն սպանում է, խայլ հոգին կենդանացնում է։ 7ծԲայց եթէ մահի պաշտօնը գրով կքարերի վերայ փորուած՝ փառքով եղաւ, հմինչեւ որ Իսրայէլի որդիքը չէին կարող Մովսէսի երեսին մտիկ անել նորա երեսի փառքի համար, որ խափանուող էր, 8ձՈ՞րքան աւելի հոգու պաշտօնը փառքով չ’լինի։ 9Որովհետեւ եթէ դատապարտութեան պաշտօնը փառքով էր, ղապա ո՞րքան աւելի արդարութեան պաշտօնը փառքով է։ 10Վասնզի այն փառավորն էլ փառավոր չէ այս մասին այն գերազանցող փառքի համար։ 11Որովհետեւ եթէ այն խափանուողը փառքով էր, ո՞րքան աւելի փառքով է հաստատ մնացողը։ 12Արդ այսպիսի յոյս ունենալով ճշատ համարձակութեամբ ենք վարվում։ 13Եւ ոչ թէ ինչպէս մՄովսէսն իր երեսի վերայ քօղ էր գցում՝ յոր Իսրայէլի որդիքը չ’նայեն խափանուելիք բաների վախճանին. 14նԲայց նորանց միտքը կուրացաւ. Որ մինչեւ այս օրուայ օրը այն քօղը մնում է Հին Կտակարանի կարդացմունքի վերայ վեր չ’առնուած, որովհետեւ Քրիստոսով խափանվում է։ 15Այլ մինչեւ այսօր երբոր Մովսէսին կարդում են, մի քօղ ընկած է նորանց սրտերի վերայ։ 16շԲայց երբոր դէպի Տէրը կ’դառնան, ոայն քօղը վեր կ’առնուի։ 17չՈրովհետեւ Տէրն է Հոգին. Որտեղ որ Տիրոջ Հոգին է՝ այնտեղ է ազատութիւն։ 18Բայց մենք ամենս՝ բաց երեսով պՏիրոջ փառքն ջինչպէս հայելու մէջ տեսնելով՝ ռնոյն պատկերի նման կերպարանափոխվում ենք փառքից դէպի փառք, ինչպէս թէ Տիրոջ Հոգուցը։